Maria Fatima / Lindogon, Sibonga, Cebu
Mikalit og kaluya ang tibuok nakong lawas dihang nakita ko ang duha ka linya nga mitatak sa PT. Imposibleng masipyat ko kay tin-aw man kaayo kining duha ka linya. Unsa man ang angay nakong buhaton? Dili ko andam sa mahimong resulta aning tanan. Nadungog ko ang pagtuktok ni Mama sa pultahan gawas dinhi sa CR.
Dili kini pweding mahibaw-an sa akong mga ginikanan kay mapatyan ko nila, labi na ni Papa nga taas kaayog pangandoy nako.
“Nganong naghinuktok ka man? Kaon na aron makalakaw na ka padulong sa eskwelahan,” ni Mama nga nakabantay nga wala ko taroga ang akong pagkaon sa lamisa. Miyango ko ug igo lang gitilawan ang pagkaon.
Hangtod naabot ko sa eskwelahan sama sa naglutaw ko sa hangin. Blangko akong hunahuna.
Kinahanglan nakong ingnon si Ben aron masayod ko sa sunod namong buhaton. Siya ang kinahanglang unang masayod sa akong sitwasyon. Midiretso ko sa naandan namong pwesto sa school canteen ug naabtan nako siyang nag-inusara samtang seryoso kaayong nagbasa sa baga niyang libro.
Dihang nakamatikod siya mihunong siyag basa ug midalit nakog pahiyom. “Gipalitan na tikag black coffee aron dili ka dukaon,” pulong pa niya. Apan, wala nako panumbalinga ang iyang gisulti.
Gitunol nako niya ang PT. “Buntis ko,” sa gamay nakong tingog. Wala niya dawata ang akong gitunol. Klaro sa iyang dagway ang pagpangluspad. “Unsa atong buhaton, Ben? Wala ko kabalo unsaon ni —” Wala ko makahuman sa akong pagtabi kay iya kong gibaraw.
“Dili ko andam.” Tubag niya. Lalom iyang panghupaw ug mailhan ko ang iyang pagpangulba.
“Wala ko nangutanag andam ba ka o dili. Unsay labot nakog dili ka andam, kay ako? Andam ba ko?” kahilakon kong nitubag niya. Parehas ming duha nga mo-gradweyt sa among tagsatagsa ka kurso karong tuiga. Duha katuig pa lang ming manag-uyab. May dako siyang tahas nga atubangon kay paeskuylahon siya sa iyang abogadong amahan og law sa laing nasod samtang ako kinahanglan nakong makuha ang lisensya isip maestra. Mahinungdanon kaayo namo ang makahuman sa pag-eskuyla apan unsa man ang among buhaton kon mamahimo kaming ginikanan?
“Jolie, gamiton nato atong utok…” pulong pa niya. Naglibog ko sa iyang pasabot. “Parehas ta nga dili andam. Ipakuha nato na. Mao lang na ang bugtong solusyon,” sumpay niya. Dali kong milingolingo sa iyang plano. “Naboang ka, Ben? Sayod kang supak kini sa balaod ug sa Ginoo.”
Gigunitan niya akong kamot. Nagpakiluoy iyang mata nako. “Wala pa ko maboang pero hapit na Jo. Maboang ko kon maguba akong pangandoy tungod lang anang imong gisabak. Dili pa kana pormang bata kay dugo pa lang na.”
Grabe ang gihimong paghangyo ni Ben ug kulang na lang moluhod siya hangtod miuyon ko. Mahimong sakto siya kay kon pugson namong mahimong ginikanan sa sayop nga panahon mapakyas lang mi. Dili ko ganahan moabot ang takna nga tulisukon ko sa akong anak sa kalidad sa kinabuhing among gihatag niya.
Usa ka semana ang gihimo nakong pagpangandam sa dili pa himuon ang sunod nga plano. Paspas lang pod ang proseso sa pagkuha. Dako kining supak sa mata sa kadaghanan. Si Ben ang nakipagtabi sa doktor samtang ako morag usa ka bata nga nagsunodsunod sa gustong mahitabo.
Gipili ni Ben ang surgical abortion tungod kay dali kini kompara sa medical abortion o pagtumar sa abortion pills. Dakong kantidad iyang nabayran apan gibaliwala niya. Sadya iyang dagway nga miatubang nako ug iya kong gihagad nga mangaon sa gawas sa dili pa mouli aron makapahuway kog tarong.
“Sunod na lang, Ben” balibad nako. Mihangyo ko niya nga gusto kong mag-inusara ug maayo na lang wala ra siya misupak ug daling misugot.
Didto ko milahos sa iladong simbahan aron managkot. Gidagkotan ko ang lima ka pulang kandila ug hugot nga nag-ampo. Paggawas nako sa simbahan gihikap ko akong pus-on. Nabatyagan ko ang kahaw-ang. Kahaw-ang ug mibunga og laing kahaw-ang, ang kahaw-ang sa akong kalag. (KATAPUSAN)
